Wij hadden er ontzettend zin in: onze verbouwing! Hoe leuk het ook is, als je huis wordt verbouwd tot je droomhuis, toch is de weg ernaartoe best wel pittig. Wat ons te wachten stond wisten we niet. We gingen er ook maar blanco in. Het had mij best wat tranen en stress bespaard als ik had geweten hoe het proces ook daadwerkelijk zou gaan.
Ik zal daarom (voor een ieder die gaat verbouwen) een aantal blogs schrijven over het proces en waar je zoal tegenaan kan lopen. Kan, want bij anderen gaat het misschien beter of slechter of anders
Voor de verbouwing hebben we Robin Voogd als aannemer gekozen. (zie eerdere blog waarom) Vanaf dag 1 is het huis, niet meer van jou. Dit vond ik het moeilijkste van het gehele proces. Het gebrek aan privacy en rust. Om 7.30 uur stonden de busjes voor de deur en stonden we klaar met koffie en koeken. De radio ging direct op volume 8 en gezellige Schlagermuziek vulde ons huis.
De voordeur moest helaas open blijven, omdat men ook gebruik wilde maken van ons toilet of even bij de meterkast moesten zijn. Wij begonnen op 1 februari en het was koud. Het had geen zin om de verwarming aan te doen. De warmte verdween als sneeuw voor de zon. Ik lag met een dik vest en deken op de bank te werken. Maar er kwam niks uit mijn vingers. Ik heb dit na 3 weken ook niet meer gedaan. Heb alle opdrachten uitgesteld en de laptop dichtgeklapt.
Op onze de oprit kwam een lelijke container te staan. Hier werd al het puin in werd gegooid. Zand, stof, modder lag door de benedenverdieping. Een soort grondlucht zweefde door de gang en kamers, omdat de kruipruimte regelmatig gebruikt werd. Kortom het huis werd een bouwterrein.
Regelmatig het water afgesloten of de elektra, (of beiden tegelijk) zodat we een paar uur niet konden douchen, thee maken of geen wifi hadden. Wat best lastig was met online vergaderingen. Rond 15.30 uur vertrokken de busjes weer en was het huis even weer van jezelf. Eerst poetsten we de wc weer schoon, alle koffiemokken wasten we af en de voetstappen dweilden we weg.
Wij hadden een koffie-apparaat met cupjes. De bouwvakkers dronken zoveel koffie, dat ik elke keer een vermogen kwijt was. Plus elke dag een pak koek erbij. Ik heb een (oud) senseo-apparaat gehaald en een tafeltje ingericht met budgetkoffie-pads en veel gevulde koeken.
Naast het niet kunnen koken, kleding wassen of drogen en de vaat doen in de douche, waren er periodes dat we niet naar beneden konden. Bijvoorbeeld tijdens het stukadoren van de muren en plafonds (8dagen) en het egaliseren en leggen van de vloer. (6dagen) De gehele benedenverdieping moest leeg. Dat betekende voor dus dat alles boven moest staan. Elk vaasje, stoel en kast moesten we in de slaapkamers proppen. Wij viertjes leefden boven tussen alle spullen. Eten, werken, ontbijtjes smeren, strijken, magnetron maaltijden opwarmen, tv kijken, lunchen in 1 ruimte, koffiedrinken, slapen…
Het afwassen in de douche was ook best even afzien. Ondanks dat we het gebruikte servies eerst met een keukenrol schoonveegden, ontstond er een verstopping in de doucheput. Met HG ontstopper was dit gelukkig verholpen. Af en toe dreef er nog weleens een stukje wortel in het putje.
We bestelden vaak eten of we kochten kant-en-klaar-maaltijden waar je rillingen van kreeg. Gelukkig kon ik af en toe bij mijn dochter koken. De volle pan nam ik dan mee naar huis en warmden we op in de magnetron. Vaak een stampotje of pasta. Omdat de kamer zo vol was, stond de pan op het nachtkastje. We werden s’ochtends wakker met de geur van uien en wortel van de hutspot. Goedemorguhh!
Wat een zegen dat er mensen waren die af en toe voor ons zorgden met een verse maaltijd, een plekje om even te zitten dan op bed, of zelfs een high tea.
Dus een tip; gaat er iemand verbouwen die je kent? Kook effe een potje voor ze , vraag ze voor de lunch of draai een wasje voor ze ; Ze zullen jullie heul dankbaar zijn!
